رفتنت خانه خرابم کرد

گریه کردم گریه هم این‌بار آرامم نکرد

هرچه کردم... هرچه... آه! انگار آرامم نکرد

بی تو خشکیدند پاهایم کسی راهم نبرد

درد دل با سایه و دیوار آرامم نکرد 

 سوختم آنگونه در تب، آه! از مادر بپرس 

 دستمال تب بر نمدار آرامم نکرد

ذوق شعرم را کجا بردی که بعد از رفتنت 

 عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

نویسنده » سارا » ساعت 8:48 عصر روز سه شنبه 90 آذر 8

نظرات شما ()